Staffparty, frustratie en DUBAI !

Allereerst; ik had niet durven hopen en dromen dat ik ZOVEEL reacties van iedereen zou krijgen. Ontzettend leuk dat mijn verhalen zoveel gelezen worden. Dit maakt het nog leuker om ze te schrijven !

Afgelopen zondag was het dan eindelijk tijd voor het personeelsfeest. Ik had intussen flink wat mensen leren kennen op het werk, dus ik had er zin in ! Natuurlijk moest er eerst gewerkt worden, maar gelukkig was het rustig en mochten mijn collega en ik, nadat wij onze puppy-ogen opgezet hadden, al lekker vroeg naar huis om ons lekker op te tutten. De avond zelf was ontzettend leuk ! Lekker gedanst en gekletst met collega’s. Eindelijk een avond met een leuke jurk en hakken aan ! Gevolg was wel dat ik een mega reus was in vergelijking met mijn collega’s en iedereen met me op de foto wilde ! Ik voelde me net een model joh ! De foto’s heb ik trouwens nog lang niet allemaal terug gezien, maar de volgende dag hoorde ik in de kantine mensen fluisteren ‘Ik sta met haar op de foto !!!’ Hmmm, of ik daar nou zo blij mee moet zijn…. Toen ik aan het einde van de avond buiten kwam bleek ik opeens toch iets meer gedronken te hebben dan ik dacht ! Het busje draaide flink rond en eenmaal thuis was er weer het beroemde ‘lampje-moment’, voor de bekenden onder ons. Op maandagochtend heeft mijn wekker dan ook 20 minuten lopen rinkelen voordat ik wakker werd en had ik nog precies 19 minuten om me klaar te maken en naar de bus te rennen. En pfffff dat was een heeeeeeeele zware dag ! Gelukkig was het ook toen weer rustig en heb ik om mijn gemekske allemaal rotklusjes mogen doen. Prima voor een katerdag ! Die dag moest ik ook bij de grote F&B-manager langs komen. Hij vroeg me wat ik van banqueting vond en van mijn manager en collega’s. Daarnaast hadden we het even over mijn toekomst gehad; hij heeft me gesmeekt om na 6 maanden te blijven en we gaan op zoek naar een passende functie voor mij. YES ! Die baan is alvast binnen ! Nu nog hopen dat ik het over een half jaar nog steeds leuk vind daar en dat ie een uitdagende baan heeft, anders kom ik als de wiedeweerga weer naar Nederland in september, maar ik heb er heel erg vertrouwen in dat dat goed gaat komen. Toen deze ellendige super fijne (NOT) katerdag voorbij was heb ik mezelf lekker op de bank genesteld met cola en chips (voor het eerst in 4 weken chips, APPLAUS !). Om 18.00 ben ik toen al in slaap gevallen; oepsieeee.
Op dinsdag had ik even een mindere dag. Ik was weer aan het werk op een koffiepauze (Lees; 2 uur wachten tot mensen de meetingroom uitkomen, koffie geven, weer 2 uur wachten etc.) en toen vroeg ik me toch wel af waarom ik in godsnaam hiervoor naar Abu Dhabi was gekomen. Mijn geduld was een beetje op ! Gelukkig was daar Norma, mijn vriendinnetje in het hotel en de assistent van de F&B-manager, waar ik even fijn mee heb kunnen praten en waardoor ik er nu weer stukken positiever tegenaan kijk. Ook kwam het hoofd personeelszaken nog even langs om te checken hoe mijn eerste weken waren gegaan. Ik heb mijn kwestie even voorgelegd, dus ik gok dat het nu allemaal helemaal goed gaat komen. Even afwachten… ’s Avonds heb ik heel lang met mijn kamergenootje gepraat. Het is toch zo’n lieverd; ze komt uit Portugal, pas 19 jaar oud en is de hele dag aan het skypen met haar vriendje die ze zo mist. Fijn om met iemand uit Europa een kamer te delen; wij kijken toch heel anders tegen dingen aan dan alle niet-Europeanen om ons heen.
Woensdag was een leuke dag ! Mijn dag begon met een meeting met de general manager, samen met nog 9 collega’s. Dit doet hij elke week om zo te horen wat wij te vragen, melden of te klagen hebben. Leuk om hem eens ‘echt’ te ontmoeten. Daarna kwam er een groep die een soort van zeskamp ging houden en daarna een barbecue hadden. Dikke prima dus ! Aan het eind van het diner durfde mijn manager, die 3 borden van een tafel had gehaald en een koffiebestelling opgenomen had, zelfs te zeggen; zo, zelfs ík heb vandaag hard gewerkt, hahaha. Helaas pindakaas was er die dag ook een nieuwe collega, en wat voor een ! Een Marokkaan die bijna geen Engels spreekt, vorig jaar een keer 3 maanden in een hotel heeft gewerkt maar was gestopt omdat ie het niet leuk vond en hij laat wel heel duidelijk merken dat ie via mij in Europa wil komen. Kortom; hij liet me geen seconde met rust. Daarnaast was ie alleen maar aan het blaten dat ie moe was en bleef ie maar vragen of ik me wél goed voelde. En oja, hij zei elke keer; Inge, Inge, loop niet zo snel, alsjeblieft, alsjeblieft. Aan het eind van de avond begon ik helemaal te koken ! Ik wilde natuurlijk naar huis, maar die joker werkte zoooooo langzaam dat ik op een gegeven moment laaaaiend ben geworden op mijn supervisor ! Ik heb hem even verteld dat ik hoe dan ook de bus om 00.30 zou pakken, ongeacht of we klaar waren of niet. Als die sjonnie (en mijn supervisor bedoelde ik daar eigenlijk ook mee) wat door had gewerkt waren we namelijk al 1,5 uur eerder klaar geweest. Echt, in Nederland zou hij al meteen ontslagen zijn geweest ! Toen ik dus eindelijk thuis was heb ik nog maar even een aflevering gtst gekeken zodat ik weer even tot rust kon komen.
Toen ik donderdag op het werk kwam merkte ik dat ik mijn woede nog niet helemaal vergeten was, dus ik heb mezelf met alle macht rustig moeten krijgen/houden. Gelukkig stond er een heeeeeel leuk feest op de planning dus was ik snel weer in een goed humeur. Er was die avond weer een bruiloft voor alleen vrouwen ! Dit keer was het een lokale Arabier die ging trouwen en als ik iedereen moest geloven waren die heel rijk. Nou, dat waren ze zeker ! De mensen achter Chanel, Louboutin en de Birkin bag hadden deze bruiloft makkelijk kunnen sponsoren want alle gasten hadden deze merken al vollebak gesponsord door hun aankopen ! O, en Jan Taminiau kon nog iets leren van de jurken die ze aanhadden; allejezus, ik heb mijn ogen echt heel erg uitgekeken ! Natuurlijk werden deze vrouwen allemaal gebracht door manlief in auto’s waar ik zelfs het bestaan nog niet van kende. Daarnaast liep er per vrouw minstens 1 ‘bediende’ mee die voor de kinderen zorgde of gewoon haar tas droeg. Ongelofelijk !
Op vrijdag had ik vrij ! Joepiejeeeee ! Voor de tweede week op rij samen met Kayleigh vrij ! YES ! Kayleigh had gezien dat de musical Peter Pan draaide in Dubai, dus daar wilden we graag heen. Detail was dat ik donderdag pas rond 3.00 klaar zou zijn met werk, maar ach ‘slapen is voor watjes’ zoals Kayleigh’s moeder zegt en ach, zaterdag zou ik pas laat hoeven werken dus dan zou ik uit kunnen slapen. Na 4 uurtjes slaap zat ik dus al gezellig in het busje naar de stad om vanaf daar met Kayleigh naar Dubai te gaan. We zijn even door Dubai mall gewandeld en hebben de toeristendingetjes even opgezocht. Daarna zag ik de Cheesecake Factory en was ik meteen verliefd; ik heb dan ook even genoten van een goddelijk stuk cheesecake met Oreo smaak ! YUMMIE ! Nadat Kayleigh daarna nog even een superleuk jurkje gescoord had was het tijd om naar het theater te gaan. De musical was echt ontzettend leuk opgezet met allerlei special effecten. Daarnaast waren de ‘acteurs’ allemaal acrobaten, dus ik heb me flink zitten verbazen over al hun kunstjes. Helaas was het verhaal iets moeilijker te volgen, maar ach, het was heel leuk om te zien. Na de musical zijn we gezellig met een deel van de stagiaires in Dubai gaan eten. Ontzettend leuk om ze te zien ! Helaas moest deze meid alweer om 9 uur weg om nog naar Abu Dhabi terug te kunnen. Toen begon de hel ! Allereerst moest ik met een metro naar de andere kant van de stad, toen had ik de bus gemist, toen was de volgende bus al vol, toen deed die bus er nog eens moeilijk lang over en toen moest ik ook nog een taxi naar huis pakken. Dit alles heeft me ruim 4 uur geduurd ! En dat terwijl ik me intussen steeds slechter begon te voelen en o, mijn manager me ook nog even belde om te vertellen dat ik tóch om 7.00 de volgende dag de bus moest pakken. Je kon me bij elkaar vegen ! Gelukkig was de taxichauffeur echt een schatje; hij gaf me allerlei recepten die ik moest proberen waardoor ik me beter zou voelen en hij had het alarm dat aangeeft dat je te hard rijd uitgezet, zodat ie mij zo snel mogelijk naar huis kon brengen!
Op zaterdagochtend voelde ik met niet heel veel beter, maar ben toch heel dapper naar het werk gegaan. Ik was om 7.30 begonnen en om 8.20 stond ik alweer in de kleedkamer om naar huis te gaan. Ergens voelde ik me schuldig tegenover mijn collega’s, want dit was natuurlijk een resultaat van weinig slapen, onregelmatige diensten en die stomme airco overal, maar ik MOEST even aan mezelf denken. En laten we eerlijk zijn, als ik van tevoren wist dat ik vandaag om 7 moest werken was ik niet eens naar Dubai gegaan, dus mij is niks te verwijten ;) Ik ben dus lekker met wat paracetamolletjes in bed gaan liggen, mét trui en sjaal, zonder airco ! Mijn manager heeft intussen al 3 keer gebeld of het wel gaat en of hij echt geen eten moet komen brengen, het schatje !
Lieve allemaal, ik duik mijn bed weer in, dan voel ik me morgen weer een straaaaaalend zonnetje !

Heel veel liefs,

Inge