Bitterballen en Tripel Karmeliet

Het etentje op zondagavond was echt suuuper gezellig. We waren met 15 collega’s en hadden de tafel vol gegooid met tapas waardoor we dus lekker de hele avond ongedwongen konden eten, lachen en genieten.
Op maandag was ik later (10.30) naar het werk gegaan. Dimitrios volgt een cursus waardoor hij pas ’s avonds op kantoor is, waardoor hij mij dus ook ’s avonds op kantoor houdt. Een voordeel is wel dat de meeting met alle managers zo laat iets minder serieus is waardoor er ook nog wel gelachen wordt met zijn allen. Toen ik om half 11 eindelijk klaar was zaten Reggy en Eline in het restaurant sushi te eten, dus heb ik nog even gezellig een bordje mee gedaan. Dat is trouwens een voordeel van tot laat werken, ik ben er meestal nog als het buffet (bijna) sluit, dus dan is het niet erg om een bord sushi te pakken ! Yummie ☺
Op dinsdag had ik het erg druk dus was ik gewoon om 9 begonnen. Helaas pindakaas viel ik bijna in slaap toen Dimitrios net op het werk was aangekomen. Om het ‘goed te maken’ had ie een club sandwich voor me besteld in plaats van het eten van de personeelskantine. Daar werd ik natuurlijk weer erg blij van, de personeelskantine is nou niet dat je zegt mega super en de club sandwich is dat wel ! Na dit goddelijke maaltje kon ik dus weer door tot half 11.
Omdat Dimitrios zich, zelfs na de club sandwich, erg schuldig voelde over mijn werkuren mocht ik woensdag om 12 uur de bus pakken ! Wat een feest; eindelijk weer uitslapen ! Net zoals de rest van de week hadden we ook die dag weer een meeting tot 22.00. Toen we eindelijk klaar waren kwam ik met het ontzettend geniale idee om naar het Belgisch Bier Cafe te gaan ! 3 collega’s waren wel in voor wat gezelligheid, dus zijn we gezellig gegaan. Ik kon mijn geluk niet op; ze hadden BITTERBALLEN en Tripel Karmeliet, mijn favo biertje op het terras in Maastricht. Natuurlijk vonden mijn collega’s het ontzettend komisch om te zien hoe ik hier van genoot…..
Donderdag was weer hetzelfde liedje; laat beginnen, laat klaar. Lucky me had Dimitrios deze avond geen zin meer om te werken. Tja, een examen over bacteriën hakt erin natuurlijk :P De lieverd kwam me 2 kusjes geven (ontzettend zachte lipjes heeft ie :P ), vroeg of ie alsjeblieft naar huis mocht en vertelde even hoe ontzettend blij hij met me was. Joepie ! Ik vond het natuurlijk helemaal niet erg dat ie naar huis wilde, want nu kon ik met Linda, Reggy en Joris (Nederlander nummer 72627293 in het hotel) een dansje gaan doen. Uiteindelijk waren we bij een club beland waar je foto’s kon laten maken met pruiken en brillen; dit was natuurlijk hét walhalla !! Het was helemaal niet druk, dus hebben wij even een flinke fotosessie gehouden. Ik denk dat de man van de foto’s iets minder blij met ons was, maar achhhh. Daarnaast is de security hier echt een grap ! Linda is nog geen 21 en leent dus meestal mijn idee. Dit keer zaten toevallig allebei mijn id’s in mijn portemonnee in plaats van 1 in de mijne en 1 in de hare. Willen we naar binnen lopen vraagt de security aan Linda; “Mag ik je ID zien?” Waarop Linda, na 1 minuut in haar tas rommelen zegt; “Oh Ing, die heb jij nog?” Ik trek mijn portemonnee open, geef mijn ID aan haar en de security keurt het goed. Wat een grap !
Vrijdag beloofde een lange dag te worden; eerst de brunch en daarna een Gala Diner. De brunch verliep soepeltjes dus was het al snel tijd voor het Gala Diner. De grote grap van dit alles was dat ik een uur voor aanvang het draaiboek in mijn hand gedrukt kreeg en ze zeiden; “Okee, jij bent vanavond verantwoordelijk dat het goed gaat. Regel maar dat de zangers/presentatoren/dansers/spullen op het juiste moment op de juiste plek zijn. Doei ! “ Natuuuurlijk is alles met mijn organisatorisch talent (uhum) goed gekomen en was de organisator in haar nopjes ☺ Deze organisator wilde trouwens dat wij zwarte jurken zouden aandoen, maar daar was Dimitrios het niet zo mee eens. Uiteindelijk hebben mijn collega en ik de hele dag erover gedaan om te beslissen wat we zouden doen en hebben toch maar voor Dimitrios gekozen. Helaas pindakaas, daar ging ons moment om mooi te shinen….

Vandaag zou ik eigenlijk vrij zijn, maar mijn grote baas heeft me toch ‘even’ nodig, dus ga ik zo toch maar even naar het werk.. Ben benieuwd hoe lang dit ‘even’ gaan zijn…

Daarnaast heeft er deze week weer een prachtige blunder plaats gevonden ! Een manager had mij iets gemaild wat helemaal tegen de procedure in was. Ik heb hem toen geantwoord hoe de procedure in elkaar steekt. Helaas heeft hij hiervoor flink op zijn flikker gekregen, want een manager hoort te weten hoe het werkt. In de kantine kwam hij naar me toe om me te vertellen dat zijn medewerker Surender die mail had gestuurd en hij nu voor niks op zijn kop had gekregen. Nu wilde hij dat ik Surender, op een leuke manier natuurlijk, op zijn flikker zou geven. Hiervoor wilde ik de meest gebruikte interne zin gebruiken “So Surender, you are the one who fucked the email nicely yesterday”, maar in plaats daarvan zei ik met mijn domme hoofd, en natuurlijk veeeeel te hard, “So Surender, you are the one who fucked ME nicely yesterday”. Nou, iedereen om ons heen tufte zijn eten bijna uit van het lachen. Natuurlijk zaten er nét de verkeerde mensen om ons heen; het banqueting team, de HR-manager (beetje een bitch), de stiekeme lover van Surender en Digvijay, mijn manager. Ik ben volgens mij nog nooit zó snel zó rood geworden….