De manage-loze manager

Dat het niet alleen maar zonneschijn in Abu Dhabi is werd zaterdag wel duidelijk. Voor het eerst sinds ik hier ben voelde ik me echt niet happy. Er was wat gedoe over de catering van de dag ervoor, wat voor mij echt de druppel was met betrekking tot het gedrag en het niet manager-capabel zijn van mijn manager. Ik had mezelf toen even opgesloten in een vergaderzaaltje, wat traantjes gelaten (gelukkig zit er nog steeds een bult in mijn oog, dus was er ook geen mascara die uit kon lopen ;) ) en ben toen weer verder gegaan met werken. Ik had er alleen zo’n buikpijn had dat ik er even met iemand over moest praten. Ik heb toen de assistant f&b manager (Digvijay) gevraagd om te komen en daar heb ik toen een half uur mee gepraat. Hij is echt de liefste man van de wereld en omdat hij mijn manager al 2 jaar kent herkende hij alles wat ik zei. Daarnaast heeft ie me de liefste speech ooit gegeven over je hart volgen, vriendschap in Abu Dhabi bij gebrek aan familie en zijn plannen voor mijn toekomst. Na dit half uur voelde ik me stukken beter, maar was ik ook heel bang voor de reactie van mijn manager, want als er over hem gesproken wordt, wordt ie altijd laaaaaaaaiend. Dit had ik ook tegen Digvijay verteld en die beloofde me om hem eens even op een goede manier aan te pakken. Gelukkig heeft hij dit ook gedaan en heb ik geen last van hem gehad. Mijn manager werd opeens stukken zakelijker en maakte me verantwoordelijk voor het diner van die avond. Dit was trouwens even een leuk diner voor mij ! Het Baniyas voetbalteam kwam eten, en ik weet niet of jullie weten hoe die voetballers eruit zien, maar holy moly, dat is me toch een partij knapperds bij elkaar ! Na dit diner ben ik als de wiedeweerga naar huis gegaan, ik was zo gebroken als maar zijn kon.
Zondagochtend kreeg ik meteen uitleg over hoe ik revenue-overzichten moest maken en werd mijn training opeens vollebak ingezet. Daarnaast noemt mijn manager me vanaf dat moment ‘supervisor’, dus heb ik ongemerkt promotie gekregen. Wauw, dat één gesprek met Digvijay hier al voor kon zorgen. Zaak is in ieder geval dat het nu gaat in het tempo dat ik wil, ein-de-lijk. Naast de training verzorgde ik de lunch van de voetballers, dus was ik weer helemaal in mijn element. Na het werk wilde ik meteen slapen, maar mijn collega’s hadden me overgehaald om even een wodka’tje te komen drinken. Ik heb dit aanbod toch maar aangenomen onder het motto ‘meer collega’s leren kennen’. Uiteindelijk was ik reuze blij dat ik was gegaan, want ze hadden KARAOKE !!!!! Joepie ! Helaas was het feestje voor mij maar van korte duur, om 20.45 viel ik om van de slaap en ben ik naar huis gegaan. Die nacht om de een of andere rare reden mega slecht geslapen, dus maandag was ik nog steeds een wandelende zombie. Eenmaal op het werk vlogen mijn ogen heeel snel open ! Er was een conferentie in het hotel en die organisator zag er zó goed uit dat ik spontaan begon te smelten ! Mijn hottie Pellè van Milaan stelt er niks bij voor ! Mijn collega’s hebben dan ook de hele dag aan moeten horen hoe knap hij wel niet was, tja…. Ook heb ik die dag een mega hippe nieuwe roségouden bmw gezien ! Ik wist niet dat zoiets bestond… Ik weet nu wel welke kleur auto ik later wil ☺
Op maandagavond was er een talentenshow georganiseerd voor 2 hotels. Ik ben samen met wat voor mij toen nog onbekende collega’s mijn andere collega’s gaan supporteren. Dit was echt ontzettend leuk. Ook werd er een loterij gehouden, EN IK HAD PRIJS ! Ik had het eerst helemaal niet door, want jawel, ze hebben weer een nieuwe variant van mijn naam gevonden; Enkwa. De prijs was een diner voor twee in het restaurant van het St Regis (duurste hotel van de keten); meer dan dikke prima dus ! De avond werd nog gezellig afgesloten in een bar. Ik heb hier echt de grootste lol gehad en collega’s leren kennen die ik tot die avond niet kende. Ik was heel blij dat ik ben gegaan.
De volgende dag op het werk nam mijn manager het wel heel erg letterlijk dat ik ergens verantwoordelijk voor wilde zijn; ik kreeg een email in mijn hand geduwd dat er die middag een inspectie van de general manager plaats zou vinden; ‘regel maar dat alles piekfijn in orde is’. YES ! Ik kreeg 4 medewerkers om dit te realiseren en ben de hele dag als een kip zonder kop rond gaan rennen om het voor elkaar te krijgen. Heerlijk ! Ondanks mijn 3 uur slaap had ik toch weer 13 uur op de teller staan, maar wat voelde het goed om eindelijk eens ‘echt’ iets te doen. De volgende morgen werd het beloond met een dikke pluim van mijn manager; de general manager was meer dan tevreden ! Hierdoor was ik woensdag ook weer ‘verantwoordelijk’ voor ‘alles’ wat er gebeurde. Tataaaaa, weer 14 uur rond lopen rennen, maar de tijd vloog voorbij. Ik dacht dat ik me vanaf het begin al echt happy voelde in het hotel, maar nu ik dit allemaal mag doen voelt het echt heel erg super. De rest van de week vloog ook in supertempo voorbij waarbij conflicten met mijn manager natuurlijk ook voorbij kwamen. Die man moet echt eens leren managen, maar okee.. En toen was daar opeens de vrijdagavond! Ik ben samen met Linda en een collega van haar en een berg dronken collega’s van mij naar een poolparty gegaan. Dat was leuk zeg ! De volgende keer moeten we alleen zorgen dat we waterproof zijn, dan kunnen we ook onder de ‘regen’ dansen. En toen was eindelijk zaterdag; mijn vrije dag na 14 dagen kei hard werken ! We zijn met een groep meiden op het strand geploft en ik heb uiteindelijk een goddelijk diner gehad met Linda en Esmee. Kortom; prima vrije dag om even bij te tanken. Vandaag was ik eigenlijk ook vrij, maar daar wilde ik niks van weten; als ik deze vrije dag zou accepteren zou dat alvast mijn vrije dag voor deze week zijn en zou het weer 14 dagen duren voordat ik weer vrij zou hebben, daar had ik natuurlijk geen zin in. Ik heb mijn tijd dus nuttig besteed aan het kantoor uitmesten en me verdiepen in allerlei dingen en informatie van het hotel. Nu ga ik even gezellig richting mijn collega, wat hij van plan is weet ik niet, maar dat zie ik dan wel weer ! Ik gok dat er een flesje drank klaar staat……